Patchworkowo i piknikowo / patchwork & picnic

Z czym ta Lumpola do Was próbuje :)

Nie zwróciłabym może uwagi na tę koszulę, gdyby nie wcześniejsze stylizacje Beatki Pumy Romanek z czerwoną kratkowaną koszulą, Reni Jaz z płaszczem w drobniutką, granatową kratkę gingham, i świeżutka Reni Driscoll z koszulą niebieściutką :) Naprawdę moje koleżanki blogerki, wszystkie bez wyjątku, uwielbiam Wasze blogi, uwielbiam się zachwycać i uwielbiam czerpać z nich różne wskazówki, czy inspiracje. Dzięki temu otwieram się na tereny dla mnie nowe i nieznane, na oversize, elegancję, klasykę, przyglądam się też nieśmiało minimalizmowi. Jak pisałam już wielokrotnie, jestem niezwykle eklektyczna, podoba mi się wiele i inspiruje mnie wszystko. Nie jest tak, że siedzę i szukam inspiracji, tylko one znajdują mnie, czasem wręcz atakują, a to fajny element, a to ogólny klimat, zestawienie kolorów czy wzorów, połączenie form. Czasem jestem aż przytłoczona mnogością obrazów i różnorodnych fascynacji, które kotłują się w mojej głowie. Trochę głupio się przyznać, ale mam już pomysły na stylizacje, czyli przygotowane zestawy na 2-3 miesiące do przodu, ale one też wciąż ewoluują ;) Może to na szczęście, ale zauważyłam, że trochę zmalało moje zachłyśnięcie wybiegami, pięknym szaleństwem i dekoracyjnością Gucci, Prady, Dolce i Gabbany. Chyba zaczynam się kręcić bliżej ziemi ;) Dobrze, że te moje futrzane skrzydła były takie ciężkie fizycznie i dla niektórych nawet mentalnie, dało mi to do myślenia ;) Zaczyna mnie kusić, to o co wiele z Was bardzo słusznie nawołuje, streetstyle, codzienność, praktyczność, przydatność ;) Co nie znaczy, że sobie będę z tym radzić, i nie znaczy, że znów nie odlecę :) Jestem dla siebie wielką zagadką. Zdjęcia robię raz na 2-3 tygodnie, kilka stylówek naraz w bardzo krótkim czasie, niezależnie od pogody, i nie mam szans logistycznie rozegrać tego w inny sposób. Dlatego piękne sesje plenerowe czy streetstylowe u mnie są nierealne. I tak ledwo znajduję siłę na przebieranie, a po tej maksymalnie godzinie w mojej garderobie na podłodze piętrzy się stos ubrań, butów i dodatków, majtki mam przepocone i makijaż powoli zanika pozostając sporymi fragmentami na ciuchach, czyli pranie i prasowanie od nowa ;) Mogłabym pokazywać jedną, dwie stylówki raz na 3 tygodnie, wtedy dałabym radę gdzieś podjechać, podejść, ale co ja wtedy zrobię z tym wszystkim, co czeka w kolejce do pokazania i tym całym bajzlem w mojej głowie, oszalałabym chyba, no i chyba wstydziłabym się bardzo zdjęć wśród ludzi, w końcu dopiero od roku pozwalam sobie robić jakiekolwiek zdjęcia w ogóle, więc coś za coś. Póki mam co Wam pokazywać, bo i lumpeksy są dla mnie łaskawe, i moja wyobraźnia buzuje, nie będzie pięknych zdjęć plenerowych, może jak wyczerpią się możliwości, to będę się mogła skupić na jakości, tymczasem zamiast jakości jest JAKOŚ ;)) W codziennym zabieganiu nie mam też szans na zdjęcia w drodze na budowę, czy z budowy np., a biuro mam w domu i nie stroję się do pracy. Stylówki, które pokazuję, poza tymi całkiem szalonymi, są bardziej na wyjścia wszelkiego typu, choćby z przyjaciółmi, czy na zakupy, do kina, na spacer miejski, na imprezę, nawet na co dzień, ale nie w warunkach mojej pracy. Jako zwierzę mało stadne, aspołeczne i introwertyk z natury takich okazji wyjściowych do wyściubiania nosa poza dom mam bardzo niewiele, a jeśli już spaceruję, to z psem w głębokim, dzikim lesie, więc znów nie byłoby najmniejszej szansy wykorzystać i pokazać w moim realnym życiu tego wszystkiego, co mam do pokazania. Patrząc na to w ten sposób, moje zestawy są typowo przygotowywane pod bloga, albo odwrotnie one się rodzą w głowie, a blog jest miejscem, które powstało, żebym mogła je pokazać. No i pokazuję je zawsze na mojej szarej ścianie, dębowych drzwiach i czasem w zieleni w ogrodzie. Ostatnio na instagramie miałam komentarz w tym temacie o treści "Z daleka poznaję! :)" i postanowiłam uznać go za komplement :) Temat, co i jak powinno być pokazywane na blogach pojawia się ostatnio tak często, że poczułam potrzebę wyjaśnienia tego, jak to się u mnie dzieje. I jeśli to, co pokazuję, i w jaki sposób pokazuję, jest dla Was znośne, i do przełknięcia w takiej formie i nadal będziecie chciały do mnie zaglądać, będę naprawdę przeszczęśliwa :)

Trochę o stylizacji

Dzisiaj mam na sobie koszulę z krótkim rękawem w wielką piknikową czerwoną kratę, zakładaną długą spódnicę w kolorze głębokiego indygo z naszytymi asymetrycznie kieszeniami oraz białą ramoneskę i białe bandażowe sandały, które już Wam przedstawiałam na blogu. Najważniejszym elementem tej stylizacji jest torebka, a w zasadzie patchworkowa, barwna wielka torba-wór chyba DIY, na szerokim pasie, uszyta z jeansu, z wykończeniami, naszywkami i kieszonkami z różnych wielokorowych materiałów.

A LITTLE BIT IN ENGLISH

Today I am wearing a short-sleeved gingham shirt, a long, deep indigo envelope skirt with asymmetrical pockets, with a white leather biker jacket on top and white bandage sandals, which I have already presented to you on this blog. The most eye-catching element of the outfit is the handbag: a big colorful patchwork hand-made bag, made of jeans, with a combination of trims, patches and pockets of different colours and fabrics.

Dziś wszystko co mam na sobie oprócz ramoneski pochodzi z second-handów.

Today except my white jacket I'm wearing everything from second-hand shops.

spódnica/skirt - SAINT TROPEZ

koszula/shirt - ATMOSPHERE

buty/shoes - VAGABOND

torebka/bag - NN

biała ramoneska/white lether jacket - MOHITO

Bardzo uszczęśliwia i motywuje mnie każdy ślad Twojej tu obecności, dlatego serdecznie dziękuję za odwiedziny na moim blogu i za wszystkie komentarze. Zapraszam do oglądania i czytania, a jeśli Ci się spodoba, do obserwowania :}

Every trace of your presence here makes me happy and motivates me, so thank you so much for visiting my blog and for all the comments. I invite you to watch and read, and if you like it, to observe :)